Σε περίπτωση που κάτι σε ενοχλεί.. κάτι σε πειράζει.. κάτι δεν σου κάθεται καλά έχεις δύο επιλογές: ή θα πολεμήσεις για να μείνεις και να καλυτερεύσεις τις συνθήκες. Ή θα σηκωθείς να φύγεις.Φυσικά έτσι που το γράφω ακούγεται απλό. Είτε το ένα επιλέξεις όμως είτε το άλλο τίποτα δεν είναι απλό πραγματικά.
Αν επιλέξεις να μείνεις να πολεμήσεις τότε έχεις μπροστά σου ανυπέρβλητα συχνά προβλήματα που έχουν τη κακή συνήθεια να εμφανίζονται το ένα μετά το άλλο και να σου βάζουν τρικλοποδιές εκεί ακριβώς που νομίζεις ότι θα ορθοποδήσεις. Αν τα καταφέρεις και κερδίσεις, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τη μάχη ή τις μάχες ανάλογα, τότε αισθάνεσαι δυνατός, νικητής, ότι μπορείς να κερδίσεις οτιδήποτε βρεθεί μπροστά σου από δω και μπρος.
Αν επιλέξεις να φύγεις θεωρητικά φεύγεις από το πρόβλημα ή τα προβλήματα. Αλλά (κι είναι ένα μεγάλο αλλά αυτό) φεύγεις χωρίς μια νίκη πίσω σου. Φεύγεις χωρίς να έχεις παλέψει, άρα με μια εμπειρία λιγότερη. Φεύγεις και εκεί που πας δεν ξέρεις τι μπορεί να βρεις και αν αυτό το νέο που θα βρεις θα μπορέσεις να το αντιμετωπίσεις ή αν θα πρέπει πάλι να φύγεις κ.ο.κ.
Υπάρχουν περιπτώσεις που αξίζει να παλέψεις και να βγεις νικητής. Που όσο κι αν οι μάχες διαδέχονται η μια την άλλη έχεις ψυχικά αποθέματα, ή τα βρίσκεις στην πορεία, και μπορείς να δέχεσαι τα κτυπήματα και να μη λυγίζεις, αλλά να στέκεσαι όρθιος, δυνατός.
Υπάρχουν όμως άλλες περιπτώσεις που όσο και να θες να παλέψεις δεν αντέχει ο ψυχισμός σου τη φθορά (ψυχική ή άλλη) που συνεπάγεται μια μακρόχρονη, επίπονη και συχνά άνιση μάχη. Υπάρχουν περιπτώσεις που η φυγή είναι η μόνη λύση και προσφέρει έστω και στιγμιαία ανακούφιση σε αυτόν που την επιλέγει.
Μάχη ή φυγή; Η επιλογή είναι δύσκολη και δε μπορεί κανένας πάντα να επιλέγει τη μάχη ή πάντα τη φυγή. Πρέπει να ξέρεις να διακρίνεις τι αξίζει να παλέψεις γι’αυτό, τι δεν αξίζει και τι είναι καλύτερα να το αποφύγεις και να προχωρήσεις στο επόμενο.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ζωή έχει άπειρες μάχες και όσο γρηγορότερα μάθει κανείς να μάχεται, να παίζει, να κερδίξει ΚΑΙ να χάνει τόσο το καλύτερο για τον ίδιο. Η ήττα είναι μέσα στη ζωή. Αλοίμονο σε κείνον που περιμένει μια ζωή να έχει μόνο νίκες. Από τις ήττες, τα λάθη, τους λάθος υπολογισμούς μαθαίνουμε και εξελισσόμαστε. Πολλές φορές έχουμε και πισωπατήματα. Ένα λάθος που νομίζαμε ότι μας έγινε μάθημα και δε θα το επαναλαμβάναμε το ξανακάνουμε. Μας καθυστερεί κάτι τέτοιο μεν, αλλα το χρειαζόμαστε πολλές φορές για να εμπεδώσουμε τα μαθήματα της ζωής.
Η ζωή (και ενίοτε και η ιστορία αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) δεν είναι μια ευθεία που προχωρά όλο μπροστά. Η ζωή κάνει κύκλους και προχωρά όπως η γη στο διάστημα σε μια ελλειπτική πορεία. Πας μπροστά αλλά καμιά φορά θες και μια ώθηση, έτσι πας και λίγο προς τα πίσω.
Ζηλιαρόγατα στην πόλη 