Οι διακοπές μου φέτος πρέπει οπωσδήποτε να περιλαμβάνουν παραλίες με ολογάλανα νερά. Ηρεμία, ξεκούραση, ανεμελιά, ξεχασιά. Πάντα συνδυάζω τη θάλασσα με διακοπές. Χωρίς μια όμορφη παραλία, να πας να αράξεις, να ξεκουράσεις σώμα, πνεύμα, μάτι τι σόι διακοπές θα κάνεις?!
Για μένα οι διακοπές ως τώρα, είτε με παρέα είτε με σχέση, πρέπει να περιλαμβάνουν μαγιό, μπόλικο ύπνο και ξεκούραση, βραδινές εξόδους και χορό, καλό φαγητό και βόλτες.
Αυτές τις οργανώμενες εκδρομές στο εξωτερικό ούτε να τις ακούσω δε θέλω. Μου ακούγονται (και είναι γιατί πιο μικρή μας τραβολογούσε η μάνα μου μαζί της και έχω λουστεί τις διακοπές αυτές, που ο θεός να τις κάνει) κινέζικο βασανιστήριο. Τρέχεις από δω κι από κει. Να τα δεις «όλα». Μπαινοβγαίνεις από λεωφορεία, τρένα, αεροπλάνα, ξενοδοχεία και δε συμμαζεύεται. Τελικά καταλήγεις να τα βλέπεις εκείνα τα όλα που λέγαμε, μέσα από το γυαλί ενός λεωφορείου και δεν χαίρεσαι τίποτα. Είσαι συνεχώς με μια βαλίτσα στο χέρι, με μια κάμερα στο μάτι και προσπαθείς να αποθανατίσεις τα πολλά μέρη που σε τραβολόγησαν για να ’χεις κάτι να δείχνεις για τα αμέτρητα βασανιστήρια και την κούραση που αναγκάστηκες να υποστείς. Και τι σου μενει; Οι φωτογραφίες και μερικές αναμνήσεις που πρόλαβες να εισάξεις με το ζόρι στο βαρυφορτωμένο πρόγραμμα σου! Έλεος!
Τα τρεχάματα τα έχουμε ολόχρονα. Τι τα θέλουμε ΚΑΙ στις διακοπές; Και ποιος ο λόγος να δεις πολλά μέρη αν είναι απλά να τα δεις; Τα βλεπεις κι από την τηλεόραση άμα είναι γι’αυτό και μόνο.
Το θέμα είναι πέρα από το να δεις, να ζήσεις έστω και σαν τουρίστας εκεί που πας. Να έχεις την ώρα σου να σουλατσάρεις, να καθίσεις να πιείς καφέ, να φας παγωτό, να χαζεψεις, να ηρεμήσεις, να ψωνίσεις αν αυτό θες. Ότι όμως και να κάνεις να είναι χωρίς πρόγραμμα και με το ζόρι. Να το κάνεις όταν το θες και αν το θες. Ζόρι και διακοπές δεν πάνε μαζί!
Ζηλιαρόγατα στην πόλη 