Εξάντληση

Όσο πλησιάζουν οι μέρες για να ’ρθουν οι πολυπόθητες διακοπές τόσο η υπομονή μειώνεται, σχεδόν εξαντλείται.. Μετράω αντίστροφα μέρες σαν φαντάρος.

Το Σ/Κ κοιμήθηκα και ξεκουράστηκα κάπως και συνειδητοποίησα ότι το default mode μου είναι κούραση. Δηλαδή αντί το φυσιολογικό μου να είναι ξεκούραστη είναι συνεχώς κουρασμένη. Τόσο που όταν ένιωσα ξεκούραστη κατάλαβα ότι είναι μια νέα κατάσταση που δε βιώνω συχνά…

Είμαι συνεχώς κουρασμένη και ανέχομαι τα πάντα. Σέρνομαι ουσιαστικά από τη μια υποχρέωση στην άλλη χωρίς να αισθάνομαι ο εαυτός μου για χρόνια. Από τότε που εμφανίστηκε το πρόβλημα με το θυροειδή ποτέ δεν ένιωσα το ίδιο ξανά. Ποτέ από τότε δεν είχα την ίδια ενέργεια, δύναμη, κουράγιο. Κι ας λένε οι γιατροί «αφού είναι καλές οι εξετάσεις είσαι μια χαρά!» Μα δεν παίζει ρόλο το πως αισθάνομαι; Μόνο κάποια νούμερα σε ένα χαρτί; Προφανώς γι’αυτούς ναι δεν παίζει ρόλο πως αισθάνομαι. Είναι καλές οι αναλύσεις πρέπει να είμαι περδίκη, να ’χω ενέργεια Σουπερμαν, Σουπεργουμαν και πεντέξι άλλων υπερηρώων τουλάχιστον και εννοείται δεν δικαιούμαι να παραπονιέμαι ή να δηλώνω κουρασμένη, εξουθενομένη συνέχεια.

Τελοσπάντων. Ελπίζω στις διακοπές να αλλάξει αυτή η μόνιμη κατάσταση κούρασης που νιώθω και να πάρω έστω και για λίγες μέρες τα πάνω μου.

Χρειάζομαι πάντως κάτι να αλλάξει γιατί δεν ξέρω πόσο καιρό ακόμα θα ανέχομαι αυτό το αίσθημα της συνεχόμενης και ασταμάτητης κούρασης..