Φθινόπωρο κι αγορές; Μπα!

Σήμερα που ’ναι Τριτούλα μια χαρούλα τα βλέπω τα πράγματα 🙂
Μπήκε και νέος μήνας. Μπήκε και νέα εποχή. Μια χαρά!

Τι παθαίνω κάθε φθινόπωρο και άνοιξη – κάθε εποχή ενδιάμεση δηλαδη: πάω χαρωπή και ενθουσιώδης και αγοράζω κανένα ρουχαλάκι για τη νέα σεζόν πριν τελέψουν οι εκπτώσεις. Και το βάζω στο ντουλάπι. Και μετά αρχίζω και το σκέφτομαι. Πότε θα ’ρθει το κρύο να φορέσω το καινούργιο ζεστούλικο παλτουδάκι; Πότε θα βρέξει να γεμίσει λάσπες να βάλω τις νέες μπότες που πάνε με όλα, είναι βολικές και τις πήρα και σ’απίστευτα καλή τιμή; Κι ούτω καθεξής το πήρατε νομίζω το νόημα.

Με πιάνει μια ανυπομονησία να φορέσω τα νέα ρουχαλάκια, παπουτσάκια, τρελή! Έλα όμως που ο καιρός σπάνια μου κάνει το χατήρι να αλλάξει μόλις επιστρέψω απ’ την εξόρμηση στα μαγαζιά. Μπότες εγώ; Ζέστες και πάλι ζέστες ο καιρός. Σαγιοναρίτσες εγώ; Βροχές και κρύο ο καιρός. Έτσι για να μου τη σπάει. Για να πρέπει να κάνω πολλή υπομονή για να τα φορέσω.

Τι κάνω κι εγώ λοιπόν; Τα φοράω στο σπίτι και σουλατσάρω έτσι για να τα φχαριστηθώ έστω και λίγο.. μπας και μου φύγει ο καημός.

Αμ δε! Σιγά μη μου φύγει. Αντιθέτως με αυτό το τρόπο πιότερο φουντώνει και θεριευει. Κι όλο αρχίζω ν’ ακούω τις μετεορολογικές ειδήσεις για καμιά επιδείνωση του καιρού, έστω μια αστραπή, μια μικρή βροντούλα. Φτάνει να μην εμφανιστούν και να εξαφανιστούν με την ίδια ταχύτητα! Εμ ναι οφείλω να το παραδεχτώ τα θέλω όλα και τα θέλω αμέσως!

Έτσι φέτος για να γλυτώσω το άνωθεν βάσανο, μαρτύριο κ.ο.κ. (κι ούτω καθεξής λέμε όχι κώδικας οδικής κυκλοφορίας ε!) λέω να μην κατεβώ στα μαγαζιά πριν το Νοέμβρη τουλάχιστον. Δεν μπορεί ως τότε θα ’χει αλλάξει ο καιρός. Θα αγοράσω το χειμωνιάτικο μου και θα μπορώ να το φορέσω άμεσα. Να το μοστράρω να το φχαριστηθώ η γυναίκα. Αντί να το κοιτώ με καημό και λατρεία εγκλωβισμένο στη ντουλάπα να μαραζώνει.