Η καρδιά δεν έχει σχοινιά να ρίξει άγκυρα κάπου.
Συχνά βολοδέρνει με αφορμές ή κι αιτίες πολλές.
Ακόμα κι όταν έφτιαξα μόνιμο και νόμιμο δεσμό μου’χει τύχει να νιώσω σκίρτημα για άλλο άτομο αν και ποτέ δεν έκανα κάτι γι’αυτό.
Άραγε το να σκέφτομαι κάποιον άλλο εκτός απ’αυτόν που ‘πρέπει’ είναι τόσο επιλήψιμο; Μπορεί ένα άτομο να μην επιθυμεί κανένα εκτός από ένα όλη του ζωή;
Δεν ξέρω τι είναι σωστό αλλά όπως έλεγε ένα παλιό τραγουδάκι «λάθος σωστό δε με νοιάζει γι’αυτό..» Έτσι νιώθω και αρκετά καταπιέζομαι για να καταπνίξω και τα πλατωνικά αυτά σκιρτήματα που όπως το βλέπω εγώ δεν πληγώνουν και κανένα.
Αυτός είναι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και δεν υπάρχει περίπτωση σύντομα να τον ξαναδώ. Αλλά τον σκέφτομαι, μου λείπει…
Είναι ο ίδιος που έλεγα ότι ήθελα να του στείλω μέηλ και δίσταζα…
Πρόσφατα επικοινώνησε τελικά εκείνος και έμαθα ότι περνά δύσκολες στιγμές. Δε κρύβω ότι μετάνιωσα που δεν του έγραψα τρεις ενθαρρυντικές γραμμές τότε. Το έκανα τώρα φυσικά και αρχικά ένιωσα κάποιες ενοχές, αλλά μετά θύμωσα με τον εαυτό μου γιατί είναι χαζό να νιώθω ενοχές για συναισθήματα.
Ξέρω ότι αυτό δε θα το διαβάσει έτσι γράφω ό,τι θέλω.. κι ό,τι νιώθω αληθινά..
Ελπίζω να’ναι καλά εκεί που είναι και να προσέχει τον εαυτό του.
Ζηλιαρόγατα στην πόλη 
Οι τύψεις που νιώθεις οφείλονται στην πολύ καλή δουλειά που έκανε η «κιμαδομηχανή» (βλέπε, κοινωνία) στον εγκέφαλό σου.
Μη φυλακίσεις τις σκέψεις σου!
Αν μη τι άλλο, είναι το μόνο που μας ανήκει και που δεν έχουμε να δώσουμε λογαριασμό σε ΚΑΝΕΝΑΝ!!!
Αυτό με το… μισό πορτοκάλι, είναι μια μεγάλη μπαρούφα!
Υπάρχουν πολλά μισά πορτοκάλια εκεί έξω για τον καθέναν μας και αυτοί που το παίζουν εγκρατείς και μαζεμένοι, είναι ή υποκριτές ή πολύ τυχεροί/άτυχοι και δεν τα συνάντησαν στον δρόμο τους.
Καλημέρα Amelinia μου!
Φιλιά πολλά!
ΥΓ: Είδες που σου είχα πει να γράψεις; 😉
Lilith μου τι ανακούφιση μου δίνουν τα λόγια σου δε φαντάζεσαι. Σε νιώθω σαν μια καλή μου φίλη που μου δίνει άφεση αμαρτιών 🙂
Σ’ευχαριστώ!
Όντως υπάρχουν πολλά μισά πορτοκάλια… και για κάποιο λόγο αυτός ο άνθρωπος δε μπορεί και δε θέλω κι όλας να βγει απ’το μυαλό μου.
Ναι έπρεπε να σε είχα ακούσει… τώρα θα επικοινώνω πιο συχνά έστω για να του γράψω ένα καλημέρα.
Φιλιά πολλά πολλά!!
Άφεση αμαρτιών;;;
Λάθος κάνεις!
Δεν τίθεται ΚΑΝ θέμα αμαρτίας!
Το να μη νιώθεις είναι αμαρτία. Το να χαραμίζεις τη ζωή που σου έδωσε ο Θεός καταπίνοντας τα συναισθήματά σου, είναι αμαρτία.
Το να λες «αμαρτία» τον Έρωτα, είναι αμαρτία!
Το να φυλακίζεις την καρδιά σου και να την καταδικάζεις να περπατάει σώνει και καλά σε ένα και μόνο – χορταριασμένο – μονοπάτι, απλά και μόνο επειδή έτσι πρέπει, είναι αμαρτία!
Η καρδιά καλή μου Amelinia, θα δρα πάντα αυτόνομα και πάνω απ’ όλα ΑΝΑΡΧΑ!
Thank God for that!! 😉
Φιλιά!
Lilith Ν’ΑΓΙΑΣΕΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ! Ή μάλλον το χέρι σου που το έγραψε αυτό. Έχεις απόλυτο δίκιο. Η καρδιά δρα αυτόνομα και άναρχα. Και ποιος είπε ότι μπορεί να αγαπά μόν ένα ή μόνο δυο ή μόνο τρεις;
Σ’ευχαριστώ για τη ξεκάθαρη οπτική σου γωνία που μου άνοιξε τα μάτια 🙂
Φιλιά!!!!!