Πάθος για λάθος

Μου κόλησε αυτή η φράση κι είπα να τη γράψω μπας και την εξορκίσω και φύγει 🙂

Αλήθεια το λάθος με έμαθε πολλά στη ζωή. Όσες φορές τόλμησα, άφησα τον εαυτό μου να κάνει λάθη έμαθα πολλά. Καλές είναι και οι θεωρίες δε λέω, καλές οι εγκυκλοπαιδικές γνώσεις αλλά αν δεν κάνεις, δεν πάθεις τίποτα δε μαθαίνεις.

Κι ας λέμε στα παιδιά συχνά ‘πρόσεχε! μη κάνεις αυτό το λάθος!’ Μα αν δεν το κάνει δε θα μάθει πραγματικά ποτέ!

Πρώτο γλυκό λάθος ήταν ο ανεκπλήρωτος έρωτας στα δώδεκα με ένα ξάδελφο του πατέρα μου. Μπορεί να έκλαψα πολύ τότε αλλά άξιζε τον κόπο. Στην πορεία ένιωσα ότι με ωρίμασε, με έκανε να βλέπω με άλλο μάτι ανθρώπους και καταστάσεις.

Άλλο λάθος αρκέτα χρόνια μετά και πολύ μεγαλύτερο, αλλά εξίσου γλυκό ήταν η σχέση με τον Άρη. Λάθος γιατί απ’την αρχή φαινότανε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να πάει πουθενά αυτή η σχέση. Και δεν εννοώ γάμους και τούλια. Εννοώ φαινόταν ότι ποτέ δε θα γινόταν ουσιαστική, ότι πότε δε θα έπαιρνα όσα έδινα. Απ’την αρχή ο Άρης ως πιο περπατημένος κρατούσε πισινή, αποστάσεις. Η λογική φώναζε πανικόβλητη ‘σήκω φύγε τ-ώ-ρ-α!’ Το συναίσθημα έκλεινε μάτια, έκλεινε αυτία και τραγουδούσε ‘λαλαλαλαλαλαλαλαλα‘ για να μην την ακούει.

Πάλι πληγώθηκα στο τέλος όμως έζησα τόσο όμορφες στιγμές μαζί του. Έχω τόσα να θυμάμαι. Είκονες, μυρωδιές, συναισθήματα, όνειρα που έβλεπα τότε. Ένα σωρό εμπειρίες που δε θα είχα αν οχυρωνόμουν και προσπαθούσα να προστατευτώ.

Όμως όχι μόνο δεν οχυρώθηκα αλλά έπεσα με τα μούτρα. Και έφαγα τα μούτρα μου 😆

Έφαγα τα μούτρα μου γιατί τα ολογάλανα του μάτια ήταν ψυχρά. Γιατί ό,τι ένιωθε το έκρυβε επιμελώς. Γιατί ήθελε να παίρνει και δεν ήξερε να δίνει παρά ελάχιστα. Αν γινόταν να ξαναπάω πίσω δε θα έκανα τίποτα διαφορετικά όμως. Είναι τόσο γλυκό λάθος όλη αυτή η σχέση. Μου’δωσε και πίκρα και χαρά. Γέλιο και κλάμα.

Νομίζω ότι μετανιώνω πιο πολύ για όσα δεν έχω κάνει. Για μονοπάτια που δεν ακολούθησα. Όχι για όσα έκανα, ανεξαρτήτως της έκβασης τους. Οι περισσότερες επιλογές μου ήταν με γνώμονα να ζήσω, να μην κάνω πίσω, να μη φοβάμαι γιατί μια ζωή την έχουμε κι αν δεν κάνω τα λάθη μου τώρα που’μαι νέα πότε θα τα κάνω; Στο νεκροκρέβατο μου;

Εδώ μπορεί να αναφέρω δυο λάθη μόνο και τα δυο γλυκά, ¨ομως σίγουρα έχω κάνει ένα σωρό άλλα σοβαρά και πολύ πικρά 🙂

Όλα όμως είναι μες τη ζωή. Όλα βοήθησαν να διομορφώσω την άποψη μου για τη ζωή, τους ανθρώπους. Να φτιάξω το χαρακτήρα μου στην τελική ανάλυση.

Και τώρα συνεχίζω να κάνω λάθη έστω κι αν φοβάμαι. Μάλλον δε φοβάμαι τα λάθη όσο τις επιπτώσεις τους. Αλλά προσπαθώ να προχωρώ άφοβα μπροστά κι ό,τι θέλει ας γίνει. Ή όπως πολύ όμορφα λέει ένα τραγουδάκι

Que Sera, Sera,
Whatever will be, will be
The future’s not ours, to see
Que Sera, Sera
What will be, will be.