Γάμος και χαρά

Την παντρέψαμε την Αμαλίτσα! Το Σάββατο ήταν ο γάμος. Πήγα με τη μητέρα μου στην εκκλησία γιατί ο άντρας μου κι ο πατέρας μου δε θα ερχόντουσαν εκεί αλλά μόνο μετά στο τραπέζι. Στην εκκλησία ήταν όλη της η οικογένεια κι ένα σωρό κόσμος που δεν ήξερα. Μου΄χε πει ότι θα είναι σε στενό οικογενειακό κύκλο η τελετή και υπέθεσα ότι όλοι αυτοί ήταν συγγενείς.

Το φόρεμα της ήταν γεμάτο στρας και η φούστα ήταν από ένα λαμπερό ύφασμα. Το πάνω μέρος ήταν σαν τιραντέ μπλουζάκι και γι’αυτό κρατούσε μια σάρπα. Τρεις κουμπάρες είχε και τρεις κουμπάρους ο σύζυγος της και τους πάντρεψαν τρεις παπάδες! Μικρό το ιερό ήταν όλοι τους στριμωγμένοι και το τι έγινε την ώρα του ησαία χόρευε δεν περιγράφεται. Προσπάθησαν οι κουμπάροι να κάνουν άκρη. Οι κουμπάρες όμως ως γυναίκες κι άρα πιο καπάτσες όρμηξαν πίσω απ΄το ζευγάρι μ’αποτέλεσμα να ντραπούν οι κουμπάροι που παραμέρησαν τόσο εύκολα και να χυμήξουν κι αυτή να πάρουν τη θέση που δικαιωματικά τους άνηκε. Ακολούθησε γερό σπρώξιμο με τους παπάδες και τα παρανυφάκια που έκπληξη…! ήταν τρια! 😆

Τελοσπάντων κουτσά-στραβά τα κατάφεραν με το στριμωξίδι και παντρεύτηκαν. Πάμε στο τραπέζι που ήταν σε ένα κυριλέ χώρο διεξιώσεων. Και να τα φαναράκια και να τα λουλούδια και να τα πανάκριβα δώρα για τους καλεσμένους από ακριβό κοσμηματοπωλείο. Δεν έκαναν καμιά οικονομία. Το φαγητό ήταν μέτριο, μου’χει τύχει σε τραπέζι γάμου και πολύ χειρότερο είναι η αλήθεια. Το κακό ήταν που αντί να μας βάλουν με τους γονείς μου στο ίδιο τραπέζι μας έβαλαν σε διαφορετικό που δεν ξέραμε κανένα. Δύο θέσεις όμως έμεναν κενές και αποφάσισε η μητέρα μου να μετακομίσει για να μην μείνει να φάει σε αλλο τραπέζι με άγνωστους. Σε μια φάση είχαμε όλοι σηκωθεί και όταν επιστρέψαμε βρήκαμε πράγματα άλλων στη θέση των γονιών μου. Τα πέρνει η μάνα μου κουνιστή και λυγιστή και τα βάζει στο άλλο τραπέζι.

Αναγκάστηκε να έρθει ο υπεύθυνος του χώρου (ο οποίος άνετα θα μπορούσε να παίξει στο Νονό-είχε μουσάκι αλά τρεις σωματοφύλακες, φόραγε μαύρο κουστούμι με λευκή γραβάτα και το κεφάλι του είναι ξυρισμένο γουλί, το ύφος του δε ήταν ‘έρχομαι να καθαρίσω!’ και δεν εννοώ τα χαλιά αλλά τα ενοχλητικά άτομα!) για να διευθετήσει το ζήτημα όταν εμφανίστηκαν τα άτομα που δεν ήταν άλλοι από μια παλιά μου συμμαθήτρια με τον άντρα της. Μεγάλο ρεζίλι η όλη φάση και στο τέλος ούτε οι γονείς μου πέρασαν καλά ούτε οι άλλοι που κάθονταν σ’αναμμενα κάρβουνα και ένιωθαν άβολα με τη φάση! Άσε που κάποια στιγμή είδα κι ένα Κινέζο με την Κινέζα του σε ένα τραπέζι να’ναι ντυμένοι στην τρίχα με κουστούμι ο άντρας και τουαλέτα η γυναίκα και να τρώνε. Ήταν κι αυτοί καλεσμένοι. Πολύ θέλω να τη ρωτήσω την Αμαλία άραγε ήταν κι αυτοί συγγενείς; 🙂

Το κλίμα όταν πήγα να της ευχηθώ στην αρχή ήταν τεταμένο και ψυχρό, αλλά στην πορεία της βραδυάς που ξαναμιλήσαμε ήταν πιο φιλική. Ίσως στην αρχή να’ταν απλά αγχωμένη. Την έσφιξε και το νυφικό στην κοιλιά κι ένιωθε πολύ άβολα. Της λέω και γω ‘ευτυχώς που τα φοράμε μια φορά στη ζωή μας τα νυφικά!’ 🙂 Πολύ κουραστικό να παντρευτείς με την κοιλιά τούρλα. Πάλι καλά που δε λιποθίμησε όπως είχε κάνει η αδελφή της όταν παντρεύτηκε κι εκείνη έγκυος πριν κάποια χρόνια.

Ο γαμπρός ήταν υπερβολικά φιλικός και πρόσχαρος. Φόραγε ένα γκρι κουστούμι που ήταν δυο μεγέθη μεγαλύτερο και δεν του ταίριαζε, αλλά τι να κάνουμε;!

Όπως και να’χει και περά απ’τις κακιούλες που ξέρω πολύ καλά ότι αμόλησα κατά κόρον εδώ, ήταν ωραίο ζευγάρι κι εύχομαι όλα να τους πάνε καλά!