Τελικά όσο πιο λίγη σχέση έχω να κάνω με γιατρούς στο νοσοκομείο τόσο το καλύτερο. Φυσικά είναι αδύνατο να τους αποφεύγω (γιατί αν μπορούσα θα το έκανα!), αλλά όσο πιο λίγο τους βλέπω σε μια μέρα τόσο πιο καλά πάει η μέρα. Και δουλεύει κι αντιστρόφως ανάλογα, όσο πιο πολύ τους βλέπω τόσο πιο στραβά πάει.
Για καλό έτσι κι αλλιώς ποτέ δε με ψάχνουν. Μόνο για μουρμούρα ή παράπονα, ή καταγγελίες, ή ό,τι άλλο αρνητικό βάλει ο νους τους. Θεωρητικά είναι η θέση μου να βοηθώ, αλλά δεν έχω και μαγικό ραβδί. Δεν περνάνε κι όλα απ’τα χέρια μου. Για να μην αναφέρω και τον τρόπο που ζητάνε κάποια πράγματα μερικοί γιατί θα γκρινιάξω πάλι σφόδρα και δε θέλω.
Δεν κάνω εγώ για δουλειά σε νοσοκομείο ρε παιδάκι μου. Όλο αρνητικά, προβλήματα. Και το χειρότερο παντού ο ανθρώπινος πόνος. Τόσους μήνες εκεί κι ακόμα υπενθυμίζω κάθε πρωι στον εαυτό μου ότι δεν είμαι εκεί γιατί έγινε κανά κακό, αλλά για δουλειά..
Τα κτίρια άλλωστε λένε ότι απορροφούν τον πόνο, τη δυστυχία και τον επανεκπέμπουν σ’όσους βρίσκονται μέσα τους. Σκέψου τώρα αν αυτό είναι αληθεια τι πόνο και δυστυχία μας εκπέμπει εμάς το νοσοκομείο. Ούτε να το σκέφτομαι δε θέλω!
Ζηλιαρόγατα στην πόλη 
Σίγουρα δεν είναι και η πιο κατάλληλη εποχή για να αλλάξεις δουλειά, αλλά πιστεύω ότι κάποια στιγμή πρέπει να το βάλεις στο πρόγραμμα να το κάνεις.
Είναι φανερό ότι δεν σου ταιριάζει το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεσαι. Μακροχρόνια θα σου κάνει ζημιά.
‘Καταπίνεις’ αρνητική ενέργεια και αν δεν είσαι άνθρωπος που μπορεί να τη… χωνέψει, θα σου δημιουργήσει μεγάλη ‘δυσπεψία’.
Σκέψου το…
Φιλιά πολλά, Amelinia μου!
Πόσο δίκιο έχεις φιλενάδα! Δεν είναι καιρός για να ψάχνω για δουλειά τώρα το ξέρω αλλά απ’την άλλη όταν κάνεις κάτι που σε φθείρει λίγο-λίγο κάνεις κακό στον εαυτό σου και κάποια στιγμή θα σου βγει.
Σκέφτομαι να κάνω υπομονή για 4-5 χρόνια (ελπίζω να αντέξω) και μετά να ψάξω ενεργά για κάτι άλλο. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου αν τύχει κάτι δε θα το αφήσω βεβαίως 🙂
Ευχαριστώ πολύ πολύ για τις καλές συμβουλές που μου δίνεις!
Φιλάκια πολλά!