Σαν τα πουλιά

Είναι ένα ήσυχο απόγευμα. Κάθομαι εδώ κι αναρωτιέμαι τι να γράψω.

Ο ήλιος παίρνει σιγά-σιγά την κατιούσα και τα πουλιά κελαηδούν σημάδι ότι τέλειωσε γι’αυτά άλλη μια μέρα. Κάθε πρωί που ξυπνώ τα ακούω που ξεκινούν με κελαήδημα την νέα μέρα πριν φύγουν για τις δουλειές τους.

Κάποτε άκουσα ή διάβασα ότι υμνούν το Θεό που άλλη μια μέρα είναι στην αρχή ή στο τέλος της. Όμορφη σκέψη..

Όμορφα δε θα’ταν αν κάναμε κι εμείς οι άνθρωποι το ίδιο;

Εγώ αντίθετα απ’τα πουλιά κάθε πρωί ξυπνώ και βρίζω από μέσα μου γιατί θα πάω στο νοσοκομείο. Μόνο που γράφω τη λέξη νιώθω ένα σφίξιμο. Μήπως να προσπαθήσω να δω αλλιώς τη ζωή, τη δουλειά; Σαν τα πουλιά;