Επιτέλους χαμόγελο στη δουλειά!!

Ειλικρινά δε θυμάμαι την τελευταία φορά που ένιωσα καλά στη δουλειά. Ευτυχώς αυτό άλλαξε και οι τελευταίες δυο μέρες στη δουλειά ένιωσα καλά και χαρούμενη που είμαι εκεί. Δεν είναι ότι δεν έχει πολλή δουλειά, καθυστερημένες υποθέσεις, άγχος και πίεση. Είναι ότι το κλίμα μες το γραφείο είναι καλό και δεν είμαι σε νοσοκομείο βρε αδελφέ! Λυτρώθηκα που έφυγα πραγματικά.

Συνειδητοποιώ πόση αλήθεια είχε αυτό που έλεγα ότι το μόνο καλό ήταν ότι βρισκόταν σε κοντινή απόσταση απ’το σπίτι μου. Όσο καιρό ήμουν εκεί μια μέρα καλή που να προχωρά με χαρά δεν είχα. Άσε που η ώρα στη νέα δουλειά κυλά σαν νεράκι. Ενώ στο νοσοκομείο σερνόταν σαν φίδι με πατερίτσες.

Και δεν είναι ότι τα βλέπω όλα ρόδινα. Είναι ότι ανάσανα και νιώθω καλά τις ώρες που περνώ εκεί με δύναμη να αντιμετωπίσω και τα στραβά όταν εμφανίστουν. Ευτυχώς που δεν άκουσα τους άλλους (κι ήταν πάρα πολλοί) που μου έλεγαν να μείνω και να υπομείνω. Τις πιο πολλές φορές στις σημαντικές αποφάσεις ακούω το ένστικτό μου και με έχει βγάλει ασπροπρόσωπη και μου ‘χει κάνει πολύ καλό αυτό.

Και τώρα στα σημαντικά μας νέα: τη Δεύτερα πάμε για να μάθουμε το φύλο του μωρού και να δούμε ότι όλα πάνε καλά!!!! Ανυπομονώ όσο δεν φαντάζεστε κι ακόμα πιο πολύ!! Τώρα που το νιώθω που και που να κινείται τρελλαίνομαι από χαρά. Είναι ένα συναίσθημα που δεν περιγράφεται. Τόση χαρά νιώθω δε που αναρωτιέμαι γιατί δεν απέκτησα τόσα χρόνια καμιά 10ριά! 🙂

Υπερβολή το ξέρω αλλά είναι τρομερό και μεγάλη χαρά, ανείπωτη να είσαι έγκυος.

Παρόλα αυτά που γράφω ακόμα υπάρχουν στιγμές που δεν συνειδητοποιώ ότι είμαι έγκυος ή ξεχνώ να το υπενθυμίσω στον εαυτό μου κι όταν το ξαναθυμηθώ αναρωτιέμαι αν είναι αλήθεια ;ή αν το’χω φανταστεί.. Μια συνάδελφος μου έλεγε ότι δεν το είχε συνειδητοποιήσει ούτε στο μαιευτήριο αλλά μόνο όταν πήγαν με το μωράκι στο σπίτι!! Έχω καιρό ακόμα δηλαδή 😆