Πως πέρασε ένας ολάκερος χρόνος για να ξαναβρεθώ εδώ! Απίστευτο κι όμως αληθινό. Η ζουζουνίτα αυτή τη στιγμή μπουσουλά στα πόδια μου και χρόνο πολύ δεν έχω (που χρόνος με μωράκι έτσι κι αλλιώς) αλλά μπήκα να ρίξω μια ματιά κι είδα ότι το μπλογκ ερήμωσε, έπιασε αράχνες και έμεινε μόνο.
Ο χρόνος που λέτε όταν κάνεις παιδί πετά και έτσι έγινε και στη περίπτωση μου. Συνέβηκαν πολλά αυτή τη χρονιά, πολλά θετικά δυστυχώς και ένα μεγάλο αρνητικότατο (αν έχω κάποια στιγμή χρόνο θα αναφερθώ) αλλά όπως λένε η ζωή συνεχίζεται και μαζεύουμε εμπειρίες.
Αυτό που με γεμίζει χαρά καθημερινά πάντως είναι να περνώ χρόνο με τη ζουζουνίτα μου και να τη γεμίζω φιλάκια πολλά και γλυκά συνέχεια. Ό,τι κι αν σου πουν δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις πόση πολλή αγάπη μπορείς να αισθανθείς στη ζωή σου μέχρι να γίνεις μαμά. Αγάπη δυνατή, ανιδιοτελή και ατέλειωτη. Δεν είναι κλισέ είναι το πως νιώθω για το μωράκι μου.
Όπου να’ναι πάμε βολτίτσα έτσι κλείνω εδώ και θα τα λέμε ελπίζω πιο συχνά από μια φορά το χρόνο 🙂
Ζηλιαρόγατα στην πόλη 
Να είσαι καλά , κι ας ξοδεύεις όλο σου τον χρόνο στην μικρή σου μπουμπού .
Εμένα προσωπικά , μου αρκεί να μαθαίνω ότι είσαι καλά .