Το μπλε του ουρανού και το γαλάζιο της θάλασσας ένα καλοκαιρινό απόγευμα με ξεκουράζει, με γαληνεύει, με μαγευει.
Αγαπώ τα πουλιά, τα ζώα, τους ανθρώπους, το ιντερνετ, τα βιβλία, το γράψιμο, το σινεμά, τις βόλτες, το καλό φαί, τον ύπνο, το τάβλι, τα μπάνια στη θάλασσα, τις διακοπές, την ανεμελιά.
Όταν σκέφτομαι πως θα ήθελα να περνάω τις μέρες και τις νύχτες μου μου’ρχεται στο μυαλό μια παραλία, με κάμποσο γαλάζιο, με εκθαμβωτικό φως και με τον ήχο τον κυμάτων μόνιμο soundtrack. Η ίδια παραλία τα βράδυα, με κρύα, υγρή άμμο ανάμεσα στα δάκτυλα, ζεστή σκοτεινή θάλασσα, χιλιάδες αστέρια και που και που ένα φεγγάρι να με συντροφεύει…
Ό,τι κι αν γράψω εδώ λίγο θα’ναι. Ή θα’ναι πολύ, αποκαλυπτικό. Όχι όμως όσο αποκαλυπτικές είναι οι αναρτήσεις εδώ. Γιατί εδώ αποκαλύπτομαι, κομμάτι-κομμάτι. Τίποτα δεν κρύβω. Όλα στην ώρα τους βγήκαν, βγαίνουν ή θα βγουν στο φως. Άλλωστε μόνο όταν βγουν στο φως εξαγνίζονται. Παραδίνονται στο παρελθόν όπου ανήκουν και μ’αφήνουν ελεύθερη κι ανάλαφρη να προχωρώ..
Ζηλιαρόγατα στην πόλη 