Στα σαράντα τόσα μου το τελευταίο πράγμα που περίμενα ήταν να ερωτευτώ.
Παντρεμένη γυναίκα με παιδιά τι γυρεύω με εφηβικά σκιρτήματα; Νόμιζα ότι είχαν τελειώσει αυτού του είδους τα βάσανα για μένα. Αμ δε.
Γνωριστήκαμε στο τουιτερ. Είχε μια παλιά του φώτο που ήταν νέος κι ωραίος. Τον πρόσεξα και δεν είπα κάτι, αλλά όταν μου μίλησε κάτω από ένα τουι του απάντησα με ανάλαφρη διάθεση. Μετά ήρθε σε ντιεμ (προσωπικό μήνυμα) και μου μίλησε. Δεν άργησε να φανεί πώς μου άρεσε και του άρεσα. Το φλερτ έγινε cyber sex, από αυτό που είχα πάνω από είκοσι χρόνια να κάνω.
Μετά δεν μίλησε ξανά και δεν του έστειλα ούτε εγώ. Θα είχε μείνει μέχρι εκεί αλλά τον ξάφνιασε όπως είπε ότι δεν επέστρεψα και έτσι επανήλθε σύντομα να μου μιλήσει. Σιγά σιγά αρχίσαμε να έχουμε συχνότερη επικοινωνία.
Κάτι πάρα πολύ δυνατό (διαίσθηση) μου έλεγε ότι έπρεπε να ακούσω τη φωνή του, αλλά εκείνος δεν ήθελε στην αρχή να έχουμε τηλεφωνική επικοινωνία. Όταν δέχτηκε δεν σκέφτηκε τίποτα, μου έδωσε τον αριθμό τηλεφώνου του και μέσω ενός αππ που επιτρέπει δωρεάν κλήσεις μιλήσαμε.
Από το τηλέφωνο ήταν άμεση η επαφή. Ό,τι πιο κοντινό μπορούσαμε να έχουμε αφού μένουμε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Το να ακούς τις αναπνοές του άλλου τον κάνει αληθινό, ζεστό, κοντά σου.
Μετά τσακωθηκαμε γιατί ανέβασα ένα τουι που με ρώτησε αν απευθυνόταν σε εκείνον κι εγώ θέλοντας να είμαι ειλικρινής, του απάντησα πώς ναι ήταν για εκείνον. Σκοτώθηκαμε, τσαντίστηκε πάρα πολύ γιατί είπε ότι τον πιέζω. Ζήτησα συγνώμη, αλλά δεν το δέχτηκε. Συνεχίσαμε να μιλάμε επειδή επικοινωνούσα εγώ.
Ένα βράδυ μιλούσαμε σε ένα άλλο αππ που μου είπε να κατεβάσω γιατί παρείχε ασφάλεια, έσβηνε όλα όσα γράφαμε και άνοιγε με αποτύπωμα, ώστε να μην υπάρχει πιθανότητα να το ανοίξει άλλος εκτός από εμάς. Όλα αυτά ενώ του είχα εξηγήσει ότι ο άντρας μου δεν θα έλεγχε ποτέ το κινητό μου και ενώ είπε ότι το ίδιο ισχύει για τη γυναίκα του.
Όπως και να έχει εκείνο το βράδυ ήταν κάπου διακοπές σε ένα δωμάτιο με την οικογένεια του,
που κοιμόταν και ενώ τον έβλεπα ότι ήταν online δεν μου μιλούσε. Τον ρώτησα γιατί, τσαντίστηκε αφάνταστα, έκλεισε το λογαριασμό στο αππ αυτό, έκλεισε και το λογαριασμό στο τουιτερ κι εξαφανίστηκε.
Πονεσα πάρα πολύ.
Όμως δεν άφησα αυτή την εξαφάνιση να είναι το τέλος.
.. To be continued ..
ΥΓ. Αυτό το ποστ είχε γραφτεί τον Οκτώβριο 2019 και τώρα που μπήκα να γράψω πάλι για τον τύπο που ακόμα με παιδεύει το βρήκα κι αποφάσισα να το ανεβάσω.
ΥΓ2. Προφανώς υπάρχει συνέχεια για να διαρκούν τα συναισθήματά μου μέχρι και σήμερα. Αυτά στο επόμενο ποστ όμως. 😉
Ζηλιαρόγατα στην πόλη 