Πόσα χρόνια έχω να πατήσω εδώ μέσα; Τόσα ώστε να χρειαστεί να κάνω ένα σωρό verification μέχρι να ξανά αποκτήσω access. Σημασία έχει που τα κατάφερα.
Τι κάνετε λατρεμένοι μπλογκοφιλοι;
Τελευταία ερωτεύτηκα σφόδρα κι υποφέρω. Αυτό μου θύμισε αυτό το μπλογκ που ξεκίνησε με αφορμή ένα έρωτα κι άρχισα να ξαναδιαβάζω τα παλιά ποστ. Πάνε πιαδέκα ολακερα χρόνια που το είχα ανοίξει!
Είμαι ακριβώς η ίδια όπως τότε κι εντελώς παντελώς διαφορετική. Είμαι άλλος άνθρωπος αλλά κι η ίδια. Ή τουλάχιστον διαβάζοντας τα κείμενά μου με αναγνωρίζω και με θυμάμαι λες και πέρασαν λίγες ώρες που τα έγραψα κι όχι τόσα χρόνια.
Έτσι που λέτε. Ερωτεύτηκα ένα τύπο από το τουιτερ. Μιλάμε μήνες, μιλάμε και τηλεφωνικά αλλά μου έχει ψήσει το ψάρι στα χείλη ο αθεόφοβος.
Και δωστου εγώ να κλαίω να θρηνω και δωστου αυτός να με παιδεύει. Που εδώ που τα λέμε έρωτας χωρίς παιδεμό υπάρχει; Αχ δεν υπάρχει.
Έχω πολλά να σας γράψω για αυτό τον τύπο κι ιστορία είναι αρκετά juicy.
Θα τα γράψω εδώ που δεν ξέρει το μπλογκ γιατί το άλλο, το γνωστό το έχει διαβάσει άρα εδώ θα μπορώ να γράψω όλα όσα έχουν συμβεί ανενόχλητη.
Φιλάκια!
Χαίρομαι που ο τύπος στάθηκε αφορμή να σας ξαναβρώ
Ζηλιαρόγατα στην πόλη 