Chatterbox

Έχουμε στη δουλειά ένα κορίτσι στη δουλειά την Ναταλία – είναι εικοσιπέντε χρονών, κοντούλα και μικροκαμωμένη με ξανθά μακριά μαλιά και σπιρτάδα στο βλέμμα.

Η Ναταλία που λέτε είναι η ψυχή του γραφείου. Κάθε μέρα από την ώρα που θα μπει μέσα αρχίζει να μιλά.. και μέχρι την ώρα που θα σχολάσουμε, οκτώ ώρες μετά η Ναταλία ακόμα δεν έχει σταματήσει.. 🙂

Στην αρχή όταν τη γνώρισα νόμισα ότι μίλαγε τόσο πολύ από αμηχανία αφού ήταν νέα στη δουλειά. Όμως με τον καιρό κατάλαβα ότι δεν ήταν αυτό – είναι απλά γλωσσού. Πάει από το ένα γραφείο στο άλλο και δεν κάνει τίποτα άλλο από το να μιλά και να γελά. Αν περπατάς στο διάδρομο θα ακούσεις τη φωνούλα της και το γέλιο της να αντηχεί.

Ασχολείται με όλα τα θέματα, είναι πανέξυπνη και πολλές φορές με εκπλήσσει με την ωριμότητα της. Απ’την άλλη, επειδή μιλά πολύ, μοιραία λέει και πράγματα που δεν πρέπει, που της ξεφεύγουν ενώ θα’πρεπε να τα’χε κρατήσει για τον εαυτό της. Επίσης απ’τη στιγμή που δε βάζει γλώσσα μέσα για ένα ολάκερο 8ωρο καθημερινά, πονοκεφαλιάζει κι αυτούς που μοιράζονται το γραφείο μαζί της.

Το περίεργο είναι ότι αν και περιφέρεται μιλώντας αδιάκοπα παρόλα αυτά δεν υπάρχει άτομο στο γραφείο που να μην τη συμπαθεί και να μη γελά μαζί της γιατί έχει καταπληκτικό χιούμορ και κάνει απίστευτα αστείες μιμήσεις των άλλων.

Ειλικρινά δεν έχω ξαναγνωρίσει άτομο σαν αυτή γιατί συνήθως τα άτομα που μιλούν πολύ δεν τα συμπαθούν και πολλοί και σπάνια έχουν το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό της Ναταλίας.

Πρόσφατα έμαθα από την ίδια ότι πάσχει από μια σοβαρή πάθηση και υποβάλλεται συνέχεια σε θεραπείες. Στην αρχή αυτό την είχε καταβάλει ψυχολογικά αλλά από μια στιγμή και μετά αποφάσισε να ανεβεί κι από τότε όλο γελά και μιλά.

Αυτό μου έδειξε ξεκάθαρα ότι δεν πρέπει να κρίνουμε τους άλλους από επιφανειακά πράγματα γιατί τελικά αποδείκτηκε ότι η Ναταλία μιλά και γελά πολύ για να ξορκίσει το φόβο, τη μοναξιά και την απελπισία που ένιωθε όταν πήρε τη πρώτη διάγνωση. Ήταν ένα τεράστιο σοκ στη πιο παραγωγική ηλικία της να μάθει ότι ανα πάσα στιγμή μπορεί να χάσει πολλά από όσα όλοι εμέις θεωρούμε δεδομένα.. ακόμα και την ίδια της τη ζωή.

Ίσως γι’αυτό όλοι στο γραφείο χαίρονται να την ακούνε να μιλά και να γελά, γιατί ενώ είναι ένα άτομο που υποφέρει κι αντιμετωπίζει επίπονες θεραπείες συνεχώς, έχει την όρεξη να μιλά, να γελά συνέχεια ακόμα και να τραγουδά πολλές φορές. Τότε είναι που μπαίνουν όλα τα μικροπροβλήματα της καθημερινότητας σε μια προοπτική και αμέσως γίνεται ξεκάθαρο πόσο ασήμαντα είναι.

Ελπίζω η Ναταλία να συνεχίζει να μας πονοκεφαλιάζει γλυκά και να μας λέει τα ανέκδοτα της και το γέλιο της να αντηχεί στα γραφεία μας για πολύ πολύ καιρό ακόμα.. 🙂