Αγαπημένη Χαρούλα, παλιό, καλό κομμάτι. Αφιερωμένο σε όλες τις γυναίκες που κάποτε ένιωσαν στο πετσί και τη ψυχή τους το νόημα αυτών των στίχων..
Όταν πίνει μια γυναίκα
κι όταν παραφέρεται
μη την επαραξηγείτε
πως πονάει δεν ξέρετε
Μου λένε πια να μη μεθώ
γιατί δεν επιτρέπεται
μα της καρδιάς μου τον καημό
εσείς δεν τον εξέρετε
Όταν πίνει μια γυναίκα
κάθε βράδυ μ΄άλλονε
έχει ζήσει κάποιο δράμα
και καημό μεγάλονε
Μου λέτε πια να μη μεθώ
γιατί δεν επιτρέπεται
μα της καρδιάς μου τον καημό
εσείς δεν τον εξέρετε
Ζηλιαρόγατα στην πόλη 
Αθάνατο τραγούδι!
Τον καημό της καρδιάς της κάθε γυναίκας, μόνο αυτή κι’ ο Θεός τον ξέρουν…
Φιλιά Amelinia μου!
Το θυμήθηκα και όταν το βρήκα βρήκα κι άλλα παρόμοια που’χει γράψει. Είναι φοβερή τραγουδοποιός. Η καλύτερη για μένα γιατί οι άλλες είναι τραγουδίστριες καλές (όπως π.χ. η Βιτάλη που λατρεύω) αλλά δε φτιάχνει δικά της τραγούδια και δίσκους ολόκληρους σαν τη Χαρούλα 🙂
Φιλιά!
Πολλές φορές η Χαρούλα με έκανε να αρχίσω … να πίνω .
Σ’έκανε ή στάθηκε η αφορμή; 🙂
Η αφορμή , βεβαίως , βεβαίως …
Η μάλλον η σταγόνα που ξεχείλισε το «ποτήρι» (= που ξεχείλισε τα μάτια μου) .
Δεν ειναι λιγες οι φορες που τα τραγουδια γινονται αφορμες…
Φιλακια μικρη …
Χαμογελα..
ερωτας ειναι θα περάσει ..
Λιακάδα μου ο έρωτας είναι ζωή γιατί να περάσει; Όχι δε θέλω! 😉
Φιλάκια πολλά!