ουα-ουα

Εδώ και περίπου ενάμιση χρόνο έχω περικυκλωθεί κυριολεκτικά από έγκυους και μωρά.

Αρχικά γνώρισα στη δουλειά μια κοπέλα, την Α. που είχε ένα αγοράκι 8 μηνών. Κάθε μέρα στο διάλειμμα μου μιλούσε για τα δοντάκια του, για το αν κοιμάται το βράδυ, τα κακάκια του, τα ρουχαλάκια του κι ό,τι άλλο σχετικό. Δε λέω μιλούσαμε και για άλλα θέματα αλλά το αγοράκι ήταν το κύριο θέμα συζήτησης μας κι ήταν φυσικό αφού ήταν το πρώτο της.

Ύστερα από πολύ λίγο έμεινε έγκυος μια συνάδελφος, η Ε. που είχε στο παρελθόν πολλά γυναικολογικά προβλήματα και έκανε θεραπεία. Πολύ χάρηκα που τα κατάφερε γιατί ήταν κάτι που ήθελε διακαώς. Γέννησε πέρισυ το Μάιο ένα αγοράκι στρουμπουλούλικο και είναι πολύ ευτυχισμένη.

Μετά έμεινε έγκυος μια συνάδελφος, η Ν. που είχαμε μοιραστεί στο παρελθόν το ίδιο γραφείο για περίπου δυο χρόνια κι είμαστε φίλες. Δύσκολη εγκυμοσύνη, αποκόλληση του πλακούντα, ουσιαστικά 9 μήνες ακινησία στο κρεβάτι. Ευτυχώς γέννησε μια χαρά το Μάρτιο ένα υγιέστατο κοριτσάκι.

Η πρώτη συνάδελφος, η Ε. δεν τα πήγαινε καλά με το σύζυγο και μετακόμισε σε άλλο σπίτι. Στο μεταξύ γνώρισε κάποιον άλλο και ήταν ενθουσιασμένη αν και η σχέση δεν είχε προχωρήσει πέρα από ένα φιλί – όταν ανακάλυψε ότι ήταν και πάλι έγκυος με παιδί του συζύγου. Απελπισμένη δεν ήξερε τι να κάνει γιατί δεν ήθελε να επιστρέψει στο σύζυγο κι αν του αποκάλυπτε την ύπαρξη της εγκυμοσύνης δε θα είχε άλλη επιλογή. Αποφάσισε λοιπόν να μη συνεχίσει την εγκυμοσύνη και να μην το μάθει ο πρωήν πια σύζυγος ποτέ.

Μια άλλη καλή φίλη και συνάδελφος η Τ. μου εκμυστηρεύτηκε ότι έμεινε έγκυος. Παντρεύτηκε μικρή κι είχε αρκετά γυναικολογικά προβλήματα έτσι δεν πρόσεχε αφελέστατα πιστεύοντας ότι δε θα έμενε εύκολα έγκυος.. κι έμεινε! Κι αυτή είχε κάποια μικροπροβληματάκια στην αρχή αλλά τα ξεπέρασε και περιμένει με το καλό να γεννήσει τον άλλο μήνα.

Στο μεταξύ έμεινε έγκυος και η Αμαλία προτού καν παντρευτεί και τώρα είναι στον 4ο μήνα νομίζω. Θα γεννήσει με το καλό το Μάρτιο.

Η Ναταλία που σας είχα πει παλιά τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει (εδώ κι εδώ) είναι μόνο 25 χρονών και παντρεύτηκε κι αυτή πολύ μικρή. Πρόσφατα πέρασε 1 μήνα στην εντατική κι όλοι φοβηθήκαμε πως θα τη χάναμε, αλλά εκείνη μαχητής όπως είναι ευτυχώς νίκησε τα προβλήματα για ακόμη μια φορά. Τώρα είναι στο σπίτι με αναρρωτική και δεν έχει ακόμα ξεπεράσει τις επιπλοκές. Προχθες που μιλούσαμε μου είπε ότι η περασμένη περίοδο της ήταν μόνο κάτι σταγόνες αίμα, αλλά λόγω των πολλών προβλημάτων που είχε ο γιατρός της είπε ότι δεν είναι περίεργο και να μην ανησυχεί. Χθες όμως μου είπε ότι δεν άντεξε κι έκανε τεστ εγκυμοσύνης… όχι ένα αλλά έξι συνεχόμενα.. όλα θετικά! Άρα κι η Ναταλία έγκυος!

Για την Ν. και την Ε. όταν γέννησαν, διάλεξα δωράκια με εξαιρετική ευκολία. Πήγα στα μαγαζιά, κοίταγα με τις ώρες τα βρεφικά ζιμπουνάκια, καλτσούλες, μπλουζάκια, κουβερτούλες κι όλα τα σχετικά και πήρα ωραία δώρα. Τώρα όμως με όλα αυτά τα αναμενόμενα γεννητούρια κοντεύω να τρελαθώ. Τι να πρωτοπάρω; Τι να πρωτοπρολάβω να διαλέξω; Γιατί βλέπετε όλες γνωρίζονται μεταξύ τους έτσι να πάρω το ίδιο κομμάτι σε δύο δεν γίνεται. Άσε που τα μαγαζιά αλλάζουν τόσο συχνά το εμπόρευμα τους που και να θέλω το πιο πιθανό είναι να μη τα βρω.

Έπειτα εγώ είμαι παντρεμένη έξι χρόνια χωρίς να έχει έρθει παιδί. Όπου πάω και δε με γνωρίζουν με ρωτούν αν έχω παιδιά κι όταν απαντήσω όχι οι πιο πολλοί δεν ξέρουν τι να πουν. Είναι λες και μόλις παντρευτείς πρέπει υποχρεωτικά να παρουσιάσεις το διάδοχο αλλιώς είσαι μια σκέττη αποτυχία. Κανείς δε ξέρει όμως ότι μόλις πριν ένα χρόνο αρχίσαμε να προσπαθούμε με τον άντρα μου γιατί έτσι το είχαμε σκεφτεί κι αποφασίσει εμείς. Οι περισσότεροι όμως μόλις πεις ότι δεν έχει παιδί υποθέτουν αμέσως ότι έχεις πρόβλημα. Αλλά ακόμα κι αν έχουμε πρόβλημα και δεν αποκτήσουμε παιδί αυτό τι σημαίνει; Οτι αποτύχαμε να ολοκληρωθούμε σαν άνθρωποι; Το παιδί δηλαδή θεωρείται η επιτομή της επιτυχίας;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου δεν ήθελα να αποκτήσω παιδιά ούτε να παντρευτώ. Παντρεύτηκα τελικά αλλά οι απόψεις μου περί παιδιού δεν άλλαξαν γιατί ο κόσμος όπως τον βλέπω εγώ είναι φρικτός για να φέρεις σ’αυτό ένα παίδι. Αν έρχοταν φυσικά θα το κράταγα, αλλά δεν είμαι από κείνες που θα το επιδιώξουν, που θα τρέξουν στους γιατρούς, που θα βάλουν τη σχέση τους σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα κάνοντας την απόκτηση παιδιού αυτοσκοπό. Ούτε έχω την υπομονή ή τη δύναμη ν’αρχίσω ένα ατέλειωτο κύκλο θεραπειών που θα είναι γεμάτος απογοητεύσεις και απώλειες. Αν ο Θεός αποφασίσει να μου στείλει παιδί καλώς. Αν πάλι δεν το αποφασίσει δε θα τρελαθώ κιόλας.

Άλλωστε το παιδί πέρα απ’τις πολλές χαρές που χαρίζει στους γονείς του, είναι μια τεράστια ευθύνη που διαρκεί για όλη τη ζωή κι εγώ δεν είμαι σίγουρη ότι θέλω να αποκτήσω μια τέτοια ευθύνη. Έτσι στο θέμα κατάληξα ότι αν είναι να’ρθει θε να’ρθει αλλιώς θα προσπεράσει.